Tot volgend jaar!
Met 189 deelnemers aan onze Loopronde en 101 aan onze Kermisloop blikken wij als Loopronde Team met veel tevredenheid - en ook een beetje fierheid - terug op één van de mooiste edities van het voorbije decennia. 21 deelnemers meer bij de Loopronde en 41 meer bij de Kermisloop zijn cijfers om gelukkig over te worden. Maar cijfers zeggen niet alles...
De lachende gezichtjes bij de kleinste deelnemers, de verbeten blik bij de strijders om het geel, het aanmoedigend gejoel bij het publiek, de blije blikken bij het kiezen van een prijsje... We zullen het missen!
Het zal ervoor zorgen dat wij volgend jaar met minstens evenveel enthousiasme onze 46ste Loopronde zullen voorbereiden.
De lachende gezichtjes bij de kleinste deelnemers, de verbeten blik bij de strijders om het geel, het aanmoedigend gejoel bij het publiek, de blije blikken bij het kiezen van een prijsje... We zullen het missen!
Het zal ervoor zorgen dat wij volgend jaar met minstens evenveel enthousiasme onze 46ste Loopronde zullen voorbereiden.
Uitslag en stand na rit 3
| magazine_dag_4.pdf |
Uitslag en stand na rit 2
| magazine_dag_3.pdf |
Uitslag en stand na rit 1
| magazine_dag_2.pdf |
Ruben Van Gucht is sportpresentator bij de VRT. Je ziet hem in Het Journaal en De Kleedkamer en hoort hem op zaterdagochtend op Radio 2 en vooral bij tal van grote sportwedstrijden. Als dat allemaal niet aan de orde is, loopt hij. Liefst dagelijks en zo ver mogelijk. U hoort hem hier aan het woord over onze Loopronde:
"Mijn eerste herinneringen over lopen gaan spontaan terug naar de turnlessen. Het roept leuke herinneringen op, net zoals de zomer van 1997 dat doet. Hoe zou ik het ooit kunnen vergeten, mijn glorieuze Ronde van Kalfort. Het sportieve hoogtepunt van de elfjarige Ruben Van Gucht. Pas op, je kan daarmee lachen, maar de Kalfortse loopronde - Kalfort is een deelgemeente van Puurs, Klein-Brabant - en is bij ons in de streek wel degelijk een begrip. Daar kwam en komt iedere zomer een pak volk op af. Even kaderen: die werd en wordt nog steeds ieder jaar tijdens de lichtjes legendarische Kalfort Kermis georganiseerd. Vier verschillende dagen, vier verschillende afstanden en dat voor vier verschillende leeftijdsgroepen (jongens en meisjes, jawel toen al). De weg naar eeuwige atletiekroem lag toen wagenwijd open, maar om God weet welke reden is dat er dan toch niet van gekomen. Ik vermoed dat het iets met talent moet zijn geweest. Ik had de jaren voordien ook al wel fijne prestaties neergezet in onze sportieve zomerse hoogmis, maar dat jaar stak er echt bovenuit. Ik nam elke dag de etappe voor mijn rekening (van 100 tot 1000 m) en stak het eindklassement op zak. Dat eindklassement was één ding, de bijhorende gele trui was natuurlijk het summum. Als ik er nu op terugkijk, is het prachtig hoe verwonderd je kan zijn als kind. Hoe doordrongen en bijna betoverd je kunt geraken. Die etappes, dat was op leven en dood. Dat was zenuwen tot en met, ontlading achteraf, het belangrijkste dat er was. Die gele trui heeft ook jaren op mijn kamer gehangen als opperste bewijs van glorie."
(Uit Magazine 'Running')
"Mijn eerste herinneringen over lopen gaan spontaan terug naar de turnlessen. Het roept leuke herinneringen op, net zoals de zomer van 1997 dat doet. Hoe zou ik het ooit kunnen vergeten, mijn glorieuze Ronde van Kalfort. Het sportieve hoogtepunt van de elfjarige Ruben Van Gucht. Pas op, je kan daarmee lachen, maar de Kalfortse loopronde - Kalfort is een deelgemeente van Puurs, Klein-Brabant - en is bij ons in de streek wel degelijk een begrip. Daar kwam en komt iedere zomer een pak volk op af. Even kaderen: die werd en wordt nog steeds ieder jaar tijdens de lichtjes legendarische Kalfort Kermis georganiseerd. Vier verschillende dagen, vier verschillende afstanden en dat voor vier verschillende leeftijdsgroepen (jongens en meisjes, jawel toen al). De weg naar eeuwige atletiekroem lag toen wagenwijd open, maar om God weet welke reden is dat er dan toch niet van gekomen. Ik vermoed dat het iets met talent moet zijn geweest. Ik had de jaren voordien ook al wel fijne prestaties neergezet in onze sportieve zomerse hoogmis, maar dat jaar stak er echt bovenuit. Ik nam elke dag de etappe voor mijn rekening (van 100 tot 1000 m) en stak het eindklassement op zak. Dat eindklassement was één ding, de bijhorende gele trui was natuurlijk het summum. Als ik er nu op terugkijk, is het prachtig hoe verwonderd je kan zijn als kind. Hoe doordrongen en bijna betoverd je kunt geraken. Die etappes, dat was op leven en dood. Dat was zenuwen tot en met, ontlading achteraf, het belangrijkste dat er was. Die gele trui heeft ook jaren op mijn kamer gehangen als opperste bewijs van glorie."
(Uit Magazine 'Running')
Sponsored by
